Terug in Griffith

We zijn weer terug in Griffith, waar ik wel weer een beetje aan moet wennen. Ben in totaal 5 weken  in Narooma geweest en eigenlijk alleen maar gewerkt. En nog wat mensen in het water heb laten vallen :-) Ian en Trevor waren af en toe een beetje vervelend maar wel gezellig. Trevor heeft nog een paar keer worstjes staan braden voor morning tea, dat was wel lief. Verder veel leuke mensen ontmoet, een paar Nederlanders en een jongen uit Melbourne die een Nederlandse opa en oma heeft. Hij kon geen Nederlands, alleen een paar sinterklaasliedjes dus stonden we samen "zie ginds komt de stoomboot" te zingen. Dat was wel grappig. Hij zei dat ik wel bij zijn familie kan logeren als ik in Melbourne ben maar dat weet ik niet hoor. De zoon van Mac's vriend (en mede-eigenaar van de marina) was er ook een weekje. Die was een beetje irritant en nogal pissig toen ik niet met hem mee wilde op z'n boot. Oma wilde al naar hem toe gaan om te zeggen dat hij me met rust moest laten maar dat heb ik gelukkig uit haar hoofd kunnen praten. Het is heel lief dat mensen bezorgd om me zijn maar ik ben 27 en kan heus wel voor mezelf zorgen. Werd af en toe een beetje gek van oma, ze praat nogal veel en is behoorlijk direct. We zaten te eten (ze kan echt fantastisch koken dus ben weer een paar kilo aangekomen) en toen zei ze: zal ik een afspraak voor je maken bij m'n kapper? Het is wel nodig. Wat ook wel zo is maar heb toch maar netjes bedankt :-) Verder is ze gek van paarden en tennis dus heb zo ongeveer alle wedstrijden van de Australian Open gezien. Toen ik eindelijk een dag vrij was ben ik met Jackie en Linda wezen shoppen in Bega en ik had gehoord dat er dolfijnen en zeehonden bij de haven zwommen dus ik dacht die wil ik ook wel zien. Helemaal daarheen gelopen, niks te zien natuurlijk en op de terugweg verrot geregend. Mac en de kinderen kwamen 17 januari nog voor een weekje naar Narooma en de 19e was Isobels verjaardag dus toen zijn we met z'n allen op de BBQ boot de baai in gegaan. Die boot was 's middags nog verhuurd aan een andere familie, die waren net een uurtje weg toen ik gebeld werd door de reddingsbrigade dat 1 van de BBQ boten in de fik stond en dat de mensen op het punt stonden om van boord te springen. Of ik iemand in een boot daar naartoe kon sturen. Ik was op dat moment alleen in de marina dus raakte lichtelijk in paniek. Gelijk Ian (de manager) gebeld of hij terug kon komen. Ondertussen zag ik de boot al de bocht om komen en zag geen rookwolken dus ik dacht dat het wel meeviel. We hadden alleen een andere boot op de plek waar normaal de BBQ boot ligt dus ze konden niet aanmeren, stond ik daar te schreeuwen dat ze het anker uit moesten gooien. Waren ze niet heel blij mee, ondertussen werd ik nog gebeld door de politie dat ze eraan kwamen. Er kwam ook nog een reddingshelikopter overgevlogen dus was allemaal nogal dramatisch. De BBQ was in de fik gevlogen en die man had de gasfles losgemaakt en overboord gegooid. Gelukkig was er verder niemand gewond, behalve een paar verbrande handen maar dat viel ook wel mee. Het eerste wat de kinderen zeiden was: kunnen we vanavond nog op de boot? Dus Mac is toen maar gelijk een nieuwe BBQ gaan kopen. Was wel gezellig, een beetje gezwommen en we hadden een paar stand up paddle boards meegenomen. Daar ben ik nu een beetje verslaafd aan, als het eind van de middag rustig was ging ik even suppen. De rest van de week hebben Mac en de kinderen een beetje vakantie gevierd terwijl ik lekker aan het werk was. Nog wel met ze naar het strand geweest, de golven zijn hier echt heel hoog en er is best een sterke stroming. Nadat ik omver gespoeld werd door een golf hing m'n bikinibroekje op m'n knieën dus misschien toch maar een zwempak kopen :-)
Dinsdag zijn we teruggegaan naar Griffith, ik stond natuurlijk weer te janken toen we weggingen. Maar het is wel raar om afscheid te nemen van mensen die ik waarschijnlijk nooit meer zie. Al willen Ian en Trevor dat ik volgend jaar Kerst terugkom maar heb niks beloofd ;-) 26 januari was het Australia Day maar daar heb ik weinig van meegekregen want we hebben heel de dag in de auto gezeten. Ben is bezig met z'n rijbewijs dus die heeft het grootste gedeelte gereden, over de berg terwijl het hartstikke mistig was. Vraagt hij aan mij: voel je je veilig? Eigenlijk niet, het schakelen van hem gaat nog niet zo soepel maar we hebben het overleefd. 
Heb het met Mac over weggaan gehad, ik blijf hier nog 3 weken en wil dan rond de 20e februari naar Melbourne vertrekken. Maar ik ben altijd welkom in Griffith, als ik een weekje vakantie wil ofzo dus dat is wel lief. Oma zei hetzelfde toen ik wegging dus heb altijd een logeeradres als het nodig is. Maar ben nu dus weer even aan het koken en schoonmaken, waar ik niet heel veel zin meer in heb maar nog even volhouden dan kan ik vakantie gaan vieren!