Op de boerderij...

Op maandag werden we om 8 uur opgehaald bij de bushalte in Noosa. Het was ongeveer 2,5 uur rijden en hoe verder we kwamen hoe minder huizen we zagen. We wisten al dat de groep (20 mensen) in 2-en gesplitst zou worden, de ene helft op de trainingsfarm en de andere helft naar een boerderij waar ze meer met paarden doen. En omdat ik niet zoveel/geen ervaring met paarden heb dacht ik dat ik op Springbrook (trainingsfarm) zou blijven. Het zag er allemaal wel leuk en gezellig uit, met zwembad enz. Er kwam eerst een gast van de bank om onze bankrekening te regelen, alleen mijn bankpasje was er nog niet dus daar wacht ik nu nog op. Daarna konden we naar een soort winkeltje om werkschoenen te kopen en kregen we een cowboyhoed. Tijdens de lunch had er al iemand gebeld met een joboffer: huizen schoonmaken en op kinderen passen. Daarna hoorde ik dat ik naar die andere farm moest, waar ik al niet zoveel zin in had. Die eerste dag vond ik echt verschrikkelijk. We liepen een beetje rond tussen half wilde paarden en die boer was ook niet heel vriendelijk, hij schreeuwt en vloekt veel maar het went :-) Ik had eigenlijk geen flauw idee wat ik daar aan het doen was. Behalve poep scheppen en paarden voeren heb ik niet veel gedaan. Toen we daar mee klaar waren gingen we met die boer (Justin) een stuk rijden op de motor en 2 quads. Ik zat dus met 2 meiden op een quad, zonder licht en het is hier best vroeg donker. Halverwege sloeg hij af en wij wisten niet hoe we hem moesten starten, we hebben daar denk ik 10 minuten in het donker staan klooien voordat we doorhadden hoe dat ding werkt. Er had 's avonds weer iemand gebeld met een baan, babysitting op een oude vrouw. Die klonk niet heel aardig en volgens haar zoon had ze een beetje een drankprobleem. Ze was ook niet zo blij toen ik zei dat ik niet zo goed kon koken. Die heb ik dus maar overgeslagen.
We slapen met z'n 10-en in een soort hut met een keuken, voor de wc/douche moeten we een stukje de heuvel af lopen. We krijgen ons eten in onze keuken en moeten dan de schone borden terugbrengen naar het huis. Heb de eerste nacht niet veel geslapen, moet wel wennen aan het delen van een kamer.
We moesten de volgende ochtend om 8 uur beginnen. Het eerste wat we gingen doen was fencing. Dus gaten graven, daar houten palen inzetten en dan prikkeldraad doorheen trekken. Dat hoefde ik niet zo lang te doen, ik kreeg een lesje tractor rijden van een Deense jongen (Rasmus) die hier werkt. Maar dat ding heeft geen stuurbekrachtiging dus als ik moest draaien (er hing een soort maaier achter) moest ik met heel m'n gewicht aan het stuur gaan hangen. Ging op zich wel lekker vond ik, maar bleek een beetje scheef te gaan :-) Verder kreeg ik een lesje quad en motorrijden, wat best wel goed ging. Na de lunch gingen we paardrijden, wat beter ging dan ik verwacht had. Al heb ik nu wel een beurse kont, maar was al blij dat ik was blijven zitten. Daarna weer paarden gevoerd en poep geschept. Aan het eind van de middag gingen ze te paard koeien drijven (musteren), wij moesten op de quad erachteraan om de hekken open en dicht te doen.
Er had 's middags iemand gebeld over een boer die een au pair nodig heeft voor zijn 2 dochters in Griffith. Zijn vrouw is overleden en hij heeft nog 2 kinderen die op de universiteit/kostschool zitten. Maar klonk wel als een aardige man en heb die 2 meisjes ook nog gesproken. Ik denk niet dat ik echt een farmjob aangeboden krijg en dit klonk goed, hij kan ook tekenen voor mijn 2e jaar visum dus ik heb deze baan geaccepteerd. Moet alleen nog even kijken hoe ik daar kom.
Woensdagochtend moesten we een paard zadelen en gingen we een stukje rijden. Na 10 minuten waren er al 2 mensen van hun paard gevallen dus dat ging lekker. Als er 1 paard gaat draven, gaat de rest ook en ik heb dat hele zitten/staan nog niet echt onder de knie. Ik had echt het idee dat ik er bijna vanaf stuiterde dus was best eng. Toen alle koeien bij elkaar gedreven waren dus weer terug op dat paard, maar die van mij liep heel de tijd achter een ander paard aan alleen iets te dichtbij dus dat paard schopt achteruit en raakt mijn scheenbeen. Wat wel pijn deed maar ik had pas door dat het bloedde toen iemand er iets van zei. Sta ik daar dus in een veld met m'n broek op m'n enkels om te kijken hoe erg het is. Waren 2 kleine sneetjes maar wel diep. Ben toch maar weer op m'n paard geklommen en terug op de boerderij heeft die vrouw (Lyndal) er naar gekeken, ze dacht dat er een hechting in moest maar had niet echt zin om naar een dokter te gaan dus ze heeft het een beetje aan elkaar geplakt en heb er verder niet echt last van.
Toen we weer bij de koeien kwamen (met de auto, gelukkig :-) moesten de jongens de kalfjes van de moeders scheidden, wat wel grappig was om te zien. Daarna moesten de koeien 1 voor 1 in een crusher. Om ze een oortag te geven, een spuit, een brandmerk of gecastreerd te worden. Dat doet hij dus gewoon met een mes, en als hij die bal afgesneden heeft gooide hij hem naar een van ons toe. Heb dus de rest van de dag met testikelbloed op m'n blouse rondgelopen. Daarna nog koeien bij elkaar gedreven op een quad en stront geschept voor de verandering :-)
's Avonds kwamen Justin en Rasmus met bier aan, was op zich wel gezellig. Hij is niet onaardig maar hij gebruikt in elke zin zo'n 4 keer het woord f#ck en schreeuwt bevelen, waar ik meestal niet veel van begrijp.
Donderdag moesten we een hek en prikkeldraad verwijderden. Dat staan wij dus te doen (mijn hele armen liggen open) begint Justin het gras voor dat hek in de fik te steken, om de boel een beetje op te ruimen. Ze zijn hier niet zo moeilijk. Verder bomen gezaagd en die takken bij elkaar gesleept om te verbranden. Ook nog brandjes geblust, een beetje slaan met een tak, en de gaten waar palen uitgetrokken waren dicht gemaakt met een enorme koevoet. Toen was ik al kapot maar we moesten ook nog wat ijzeren pijpen verslepen. Daar konden misschien slangen in zitten, dus eerst op die pijpen stampen voordat je ze oppakt. Na de lunch weer allemaal in de auto een hele steile heuvel op waar Justin een paar bomen om ging zagen. Die gebruiken ze om hekken van te maken. Als je lang genoeg op een boomstam ramt met een koevoet komt de schors er vanzelf af, weet ik nu :-) Daarna die boomstammen de heuvel op krijgen, dat was echt niet te doen. Volgens hem konden we dat wel met z'n 2-en, dacht dat ik er in bleef. Weer terug de heuvel af gestuiterd achter op de auto, mijn hele lijf is bont en blauw.
Daarna moesten we een paar koeien uit elkaar drijven en dan naar een andere wei brengen. Dat ging best soepel, dus we waren best trots op onszelf.
Vrijdagochtend moesten we met een paar mensen een hek gaan maken met Rasmus. Die wilde dus dat ik een rol prikkeldraad oppakte, en ik dacht dat doe ik wel even maar die was dus loodzwaar. Dat vond hij zo grappig dat ik die rol ook weer in de auto moest gooien, wat met veel pijn en moeite wel lukte. Na de lunch nog een paar koeien getagd, gebrandmerkt en gecastreerd. Bij 2 koeien moesten ook de hoorns nog verwijderd worden. Dat doen ze met een soort tang waarmee de hoorns uit de kop geknipt worden, dat bloedt echt heel erg. Vind het best zielig, die beesten worden helemaal gek, liggen met hun ogen te rollen en te loeien. Terug in de auto (niet echt in de auto maar achter in de bak van zo'n pick-up, stuitert als een gek) zagen we een grote slang. Je moet ze eigenlijk vangen en op laten halen maar daar doen ze hier niet aan. Op deze boerderij schieten ze ze kapot maar daar had hij nu geen tijd voor. Justin en Rasmus gingen naar een of andere camp draft, die moesten vroeg weg dus waren wij ook klaar. Mensen zijn hier nogal knuffelig, toen ze weg gingen kregen we allemaal een hug. 's Avonds onze tas weer ingepakt want zaterdag werden we om half 8 opgehaald.

Nu ik het teruglees is het een beetje een zeikverhaal maar het was ook heel leuk. Gezellige mensen en heb ook veel gelachen. Het is fysiek gewoon zwaar (heb nog nooit zo vroeg op bed gelegen) maar heb wel veel geleerd. Het is echt een manier van leven, ze zijn ook best seksistisch, echt zware dingen lieten ze door de jongens doen. Die kregen dan ook meer vlees 's avonds. Waar wij allemaal heel jaloers naar zaten te kijken. Ik ben nu ook wel blij met m'n au pair baantje want ik zou dit niet trekken, 3 maanden lang. Ben nu onderweg naar Griffith, jullie zien het volgende verhaal wel weer verschijnen!

Bedankt voor jullie reacties trouwens, zit ik dit niet allemaal voor niks te typen :-)